Zwangere vrouwen bij de Olympische Spelen: Inspirerende verhalen van veerkracht en kracht 

De Olympische Spelen in Parijs 2024 markeerden een historisch moment met een gelijk aantal mannelijke en vrouwelijke atleten in de competitie. We zagen een inspirerende golf van nieuwe moeders die medailles wonnen en zwangere atleten die de grenzen van het mogelijke verlegden, wat bewijst dat kracht en vastberadenheid geen grenzen kennen. Zoals Dr. Kathryn Ackerman van het Amerikaanse Olympische Comité opmerkt: “Vrouwen doorbreken de mythe dat je tijdens de zwangerschap niet op hoog niveau kunt trainen.” 

Strijden voor twee: Zwangere atleten die grenzen verleggen 

Tegenwoordig nemen steeds meer topsporters deel aan wedstrijden terwijl ze zwanger zijn en keren ze daarna terug naar hun sport. Het is echter geen nieuw fenomeen om te concurreren tijdens de zwangerschap. Door de Olympische geschiedenis heen hebben opmerkelijke vrouwen deelgenomen terwijl ze zwanger waren, waarbij ze buitengewone kracht en veerkracht hebben getoond. Deze atleten doorbreken fysieke grenzen en dagen verouderde opvattingen over zwangerschap en sportprestaties uit. Ontdek de inspirerende verhalen van 10 zwangere Olympiërs die geschiedenis hebben geschreven met hun ongelooflijke vastberadenheid en kracht. 

Inspirerende voorbeelden van zwangere Olympiërs door de geschiedenis heen 

Magda Julin (ZWE, 1920)

De Zweedse kunstschaatsster won goud terwijl ze drie maanden zwanger was. Haar prestatie zette een precedent voor toekomstige generaties vrouwelijke atleten en toonde aan dat zwangerschap je vermogen om uit te blinken in sport niet beperkt. 

Juni Roslays Stover Irwing (VS, 1952)

Deze Amerikaanse duikster was niet alleen de eerste die aan vier Olympische Spelen deelnam. Ze nam ook deel aan de Olympische Spelen in Helsinki in 1952, terwijl ze 3,5 maanden zwanger was van haar tweede kind. Met haar zwangere buik wist ze dat jaar een bronzen medaille te behalen. 

Khatuna Lorig (EOV, 1992)

Toen ze in 1992 voor het Gezamenlijk Team van de Sovjet-Unie in Barcelona meedeed, raakte deze vier maanden zwangere boogschutter de roos en bracht een bronzen medaille mee naar huis. In een interview met de Huffington Post zei ze dat het niet makkelijk is om de balans te vinden tussen moeder zijn, coach zijn en Olympisch atlete zijn. "Je komt er op de een of andere manier doorheen", zei ze. "Je leert ermee om te gaan en je gaat gewoon door." Een aanstaande moeder met laserfocus! 

Lisa Brown Miller (VS, 1998)

Het Amerikaanse ijshockeyteam wreef voor de wedstrijden van de Olympische Winterspelen van 1998 over Lisa's twee maanden zwangere buik voor geluk. Het leek te werken, want ze brachten een gouden medaille mee naar huis. 

Cornelia Pfohl (DUI, 2000)

Tijdens de Olympische Spelen in Sydney in 2000 schitterde de Duitse boogschutter terwijl ze twee maanden zwanger was en behaalde een bronzen medaille. Snel vooruit naar Athene 2004, en wat gebeurde er? Pfohl was terug, dit keer zeven maanden zwanger! Een dubbele dosis Olympische geest – ze raakt niet alleen de doelen, maar bereikt ook mijlpalen! 

Anky van Grunsven (NED, 2004)

Deze Nederlandse dressuurrijdster veroverde niet alleen de Olympische Spelen in Athene, maar deed dat ook terwijl ze vijf maanden zwanger was. Ze won niet alleen goud, maar heeft ook het record voor de meeste medailles gewonnen door een ruiter. Ze laat de wereld zien dat zwangerschap je niet hoeft te vertragen in je zoektocht naar sportieve grootheid. 

Kateřina Emmons (TSJ, 2008)

De Tsjechische schutter nam deel aan de Olympische Spelen in Peking terwijl ze één maand zwanger was. Wat betreft haar prestaties, ze won een gouden medaille en een zilveren medaille, en vestigde zelfs een nieuw Olympisch record. Heeft iemand supermama gezegd? 

Nur Suryani Mohd Taibi (MAL, 2012)

Als we het hebben over scherpschutters, was deze Maleisische schutter maar liefst acht (!) maanden zwanger toen ze deelnam aan de Olympische Spelen in Londen in 2012. "De meeste mensen zeiden dat ik gek en egoïstisch was omdat ze dachten dat ik de gezondheid van mijn baby in gevaar bracht," zei Taibi. "Mijn man zei: Grijp het, want dit is een zeldzame kans die misschien nooit meer komt. Bovendien ben ik de moeder. Ik weet wat ik kan doen. Ik ben een koppig persoon." 

Martina Valcepina (ITA, 2014)

Tijdens de Olympische Spelen in Sotsji streefde de shorttrack-schaatser niet alleen naar glorie – ze droeg ook niet één, maar twee toekomstige kampioenen! Slechts één maand in haar tweelingzwangerschap gleed ze over het ijs en behaalde een glanzende bronzen medaille. 

Diana Reyes (PUR, 2016)

Slechts enkele dagen voordat ze zou deelnemen aan de Olympische Spelen van Rio in 2016, kreeg de Puerto Ricaanse volleybalster onverwachts nieuws: ze was zwanger! De ontdekking kwam na een ziekenhuisopname na een auto-ongeluk. Ondanks dat ze vier maanden zwanger was, betrad Reyes het Olympische podium en liet de wereld zien dat niets – zelfs geen onverwachte zwangerschappen – haar smash kon blokkeren! 

Meer lezen: Zes inspirerende verhalen van atleten die ouderschap en Olympische dromen weten te combineren 

Bij Najell geloven we dat je niet hoeft te kiezen tussen de dingen die je leuk vindt en het ouderschap. Deze vrouwen zijn een ware inspiratie en banen de weg voor toekomstige generaties vrouwelijke atleten. Ze zorgen ervoor dat zwangerschap wordt gezien als een fase van kracht en potentieel, in plaats van een beperking.